Z tego powodu, z czystym sumieniem uważam, że błędy i herezje, którym Bergoglio hołdował przed, w trakcie i po swoim wyborze, a także intencja towarzysząca rzekomemu przyjęciu papiestwa, czynią jego wyniesienie na Tron Piotrowy nieważnym.
Oskarżam Jorge Mario Bergoglio o herezję i schizmę, i jako heretyka i schizmatyka żądam, aby został osądzony i usunięty ze Stolicy, którą niegodnie zajmuje od ponad jedenastu lat
Oto więc wbijam przysłowiowy kij w mrowisko. Chciałbym, abyśmy bardzo poważnie rozważyli możliwość, że Bergoglio z zamiarem oszustwa chciał uzyskać wybór na papieża i zamierzał nadużywać władzy biskupa Rzymu, aby czynić dokładnie przeciwnie do tego, co Jezus Chrystus nakazał św. Piotrowi i Jego Następcom.
Następuje pacyfikacja części Kościoła, która wciąż jest katolicka. Ograniczenia w liturgii i zmiany Synodu o Synodalności mają wypchnąć katolików do Bractwa Świętego Piusa X. Prowokacja umożliwi potem „ekskomunikę” tradycjonalizmu. Obecni Kardynałowie należą do Kościoła tylko pozornie, będąc w rzeczywistości heretykami. Fernández został postawiony na czele byłego Świętego Oficjum, aby nie robić tego, co powinien robić.
Doszliśmy do momentu, w którym nawet prości ludzie, nie znający się na kwestiach doktrynalnych, rozumieją, że mamy papieża niekatolika, przynajmniej w ścisłym tego słowa znaczeniu. Stwarza to pewne problemy natury kanonicznej, niebagatelne, których rozwiązanie nie leży w naszej gestii, ale które prędzej czy później będą musiały zostać podjęte.
Mamy do czynienia z wielkim spiskiem. Jednakże, zahipnotyzowani przez media, trwamy przekonaniu, że ta poważniejsza grypa to pandemiczna zaraza.
Spisek wymagał długich przygotowań i współpracy systemu opieki zdrowotnej, rządów i mediów.
Należą do niego Gatesowie, Soros, ale także Światowe Forum Ekonomiczne, WHO, Komisja Trójstronna, Grupą Bilderberg i Rada ds. Inkluzywnego Kapitalizmu, a także Joge Mario Bergoglio.
Celem jest Wielki Reset, czyli zejście ze świata opartego na cywilizacji grecko-rzymskiej i chrześcijaństwie do świata bez duszy, bez korzeni, bez ideałów. Jedynym ratunkiem jest powrót do wiary, czystej, pełnej, bez kompromisów z mentalnością świata.
„Głęboki kościół” to kościelna wersja „głębokiego państwa”. Wyobraźmy sobie tych samych ludzi, z tymi samymi wadami, uwikłanych w tą samą sieć intryg i szantaży, którzy zamiast garniturów i krawatów noszą rzymskie koloratki i pierścienie święceń biskupich.
Antykościół przesłania prawdziwy Kościół, współpracując z masonerią w ustanowieniu Nowego Porządku Świata. Infiltrując Sobór dokonał on zmiany paradygmatu, zawierając sojusz ze światem i tworząc ideologiczną podstawę Nowego Porządku. Nową religię legitymizują konserwatywni katolicy, którzy mimowolnie działają na korzyść rewolucjonistów. Konieczne więc jest odrzucenie Soboru i powrót to tego co Kościół robił zawsze – postawienia w centrum Chrystusa, zamiast człowieka.
Termin „neokatolik” zaproponował Christopher A. Ferrara w książce „The Great Facade” (pierwsze wydanie w 2001r., wznowienie z nowymi rozdziałami w 2015r.). Autor definiuje neokatolicyzm jako formę postępowego katolicyzmu, system nowatorskich praktyk i postaw, które ujawniły się w Kościele Katolickim w latach 60-tych 20-go wieku, w szczególności wskutek reform Soboru Watykańskiego II.
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén