Z tego powodu, z czystym sumieniem uważam, że błędy i herezje, którym Bergoglio hołdował przed, w trakcie i po swoim wyborze, a także intencja towarzysząca rzekomemu przyjęciu papiestwa, czynią jego wyniesienie na Tron Piotrowy nieważnym.
Oskarżam Jorge Mario Bergoglio o herezję i schizmę, i jako heretyka i schizmatyka żądam, aby został osądzony i usunięty ze Stolicy, którą niegodnie zajmuje od ponad jedenastu lat
Antykościół przesłania prawdziwy Kościół, współpracując z masonerią w ustanowieniu Nowego Porządku Świata. Infiltrując Sobór dokonał on zmiany paradygmatu, zawierając sojusz ze światem i tworząc ideologiczną podstawę Nowego Porządku. Nową religię legitymizują konserwatywni katolicy, którzy mimowolnie działają na korzyść rewolucjonistów. Konieczne więc jest odrzucenie Soboru i powrót to tego co Kościół robił zawsze – postawienia w centrum Chrystusa, zamiast człowieka.
Publiczny kult bogini Pachamamy w bazylice Św. Piotra wzbudził zapewne wśród wielu katolików zgorszenie lub co najmniej zdziwienie. Słyszymy też często tłumaczenia… że to ten dziwny latynoski papież, którego nie rozumiemy i że właściwie nic się takiego nie stało. Powstaje jednak pytanie: czy faktycznie to tylko „sposób bycia” papieża Franciszka, czy też mamy do czynienia z czymś głębszym. Poniżej starałem się przedstawić argumenty potwierdzające tę drugą, bardziej pesymistyczną tezę. Papież Franciszek nie jest dziwnym wyjątkiem, ale realizatorem i kontynuatorem reformatorskich trendów, które zapoczątkował Sobór Watykański II.
Spróbujmy więc zarysować trendy ideowe, które doprowadziły Kościół do Pachamamy.
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén